Duo Reges: constructio interrete. At enim sequor utilitatem. An tu me de L. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Efficiens dici potest. Nunc agendum est subtilius. Praeclarae mortes sunt imperatoriae;

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum office.

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Certe non potest. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quae duo sunt, unum facit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.